Niets kan ik mij nog herinneren van de lessen biologie behalve mevrouw Staalduinen. Ze gaf ons ook verzorging maar aan de kleur van haar tanden, geur van haar lijf en pannenkoeken onder haar armen te zien, had ze er beheurlijk kaas van gegeten. Zo eentje die, wanneer je de koelkast open doet, een lucht verspreid waar je tegen aan kan leunen.
Maar wat ik nog wel weet is het lokaal waar we les hadden. Het lokaal had een balkonnetje waar je met een trapje heen kon. Boven bevond zich een waar rariteiten kabinet met spulletjes in potjes, houten plankjes met vastgespijkerde dieren en ledematen en, het vetste van allemaal, een bovenlijf op een sokkel die je van al zijn ledematen kon ontdoen. Wat hoopte ik dat ik ooit zo'n ding in mijn bezit zou krijgen.
Ik hield van de Hema, om de stijl, de prijs, het assortiment, maar ik loop daar verdomme die winkel door, zie ik dit:
Mijn geluk kon niet op! Hij is wat klein maar ik hou val spulletjes en dit is, voor alsnog, wel een koning in mijn collectie. Wanneer iemand ooit een groot exemplaar tegenkomt, ik betaal je terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten