Eva aka...

Pechvogel

1) Iemand wie alles tegenloopt

2) Ongelukskind

3) Ongeluksvogel

4) Onnozele hals

5) Persoonsbenaming

6) Schlemiel

7) Wanboffer

Want zolang ik me kan herinneren gaan er meerdere zaken bij mij zoals ze bij andere niet zouden gaan. Een voorbeeld daarvan is de meterslange lijst van blessures en blunders in de database van het Rode Kruisziekenhuis. Of de eindeloze zoektochten naar spullen die ik niet willens en wetens kwijtgeraakt ben maar gewoon verdwijnen. De boetes van instanties die niet altijd mijn schuld zijn, vaak niet zelfs.

Maar toch kan ik zeggen dat ik erg gelukkig ben. Ik weet dat mijn leven zo in elkaar steekt en ben dan ook nooit, in tegenstelling tot mijn omgeving, verbaasd als mij dit soort onoverkomelijkheden overkomen. Want dan spaar ik me een ongeluk voor een te gekke snowboardtrip en dan ben ik lekker bezig met mijn skills verder ontwikkelen, dan doe ik de gordijnen open om het heerlijke weer te aanschouwen op dag 2 en dan gebeurd er het volgende: de gordijnroede, die aan 1 kant geen stop heeft zitten, knalt naar beneden op mijn blote voetje en heeft tot gevolg dat ik in tranen uitbarst, 2 dagen niet kan snowboarden en hoop dat mijn teen niet voor altijd een bebloed cocktail worstje blijft.

En ondanks de nodige tranen en woede zet ik me erover heen en zorg ervoor dat mijn humeur niet mijn zuurverdiende vakantie verziekt. Al zou het betekenen dat ik de komende dagen sleeënd de pistes af zal gaan. 1 gelukje, ik kan mijn snowboardschoenen nog aan dus de sneeuw kan ik trotseren!

Eva in Wonderland

Ik heb steeds vaker het gevoel dat ik me in Wonderland begeef, het perfecte vriendje, de perfecte vrienden, de perfecte stad, de perfecte baan en over dit laatste ben ik dan ook het aller gelukkigst..

Ik heb hele lieve collega's, hele toffe werkzaamheden en we verkopen hele leuke spullen waar we nog leukere dingen van kunnen maken. Zo kan ik van vilt ontzettend lieve mensjes maken:

En ook kan ik hele lieve dinkies maken voor hele lieve mensjes:

En als de skills het toelaten komt er nog veel meer. Wat een zoetsappig gedoe! Ja dat is het want dat is Eva in Wonderland, met een stonde rups in het midden lijkt alles rooskleurig..

ik wil, ik wil wat jij niet wilt

Ik hou niet van lilliputters, ik ben er zelfs een beetje bang voor. Er is werkelijk waar nog nooit iets voorgevallen met een minimens maar ik kan me een droom herinneren waarin ik achternagezeten werd door een heel klein vrouwtje. Ik was zelf een jaar of 5 dus ook een klein mensje maar dit mensje uit mijn dromen was volwassen en bleef me onder mijn voeten kietelen. Ik kon niet ontsnappen want ik was te langzaam en de kleine beentjes van de lilliputter sneller dan de mijne.

Hier heb ik twee fobieën aan overgehouden 1. een verschrikkelijke angst voor mensen die aan mijn voeten zitten, ik geloof dat als ik ooit een pedicure zou krijgen ik de desbetreffende dame haar tanden uit den bek zou schoppen van paranoia, en 2. een angst voor volwassen mensen die tot onder mijn navel komen. Is dit erg onethisch om te zeggen laat staan schrijven? Dan spijt me dat zeer maar het moet er nu uit. Zo, dat lucht op.

Waar ik daarentegen wel heel blij van wordt zijn mensen die eruit zien als volwassen mensen maar het absoluut niet zijn. Jongetjes met spencers aan, een scheidinkie en nette leren schoenen of een kind die met welgeformuleerde zinnen spreekt bijvoorbeeld. Maar het aller aller aller leukste vind ik dit:

Beauty pageants voor kinderen. De ouders natuurlijk het meest gek maar de kinderen zijn toch ook al vaak best ver heen. Ik bedoel hiermee de glazige blik in de oogjes en vooral het alles doen wat papa en vooral mama wil. Ik vind kinderen waar ik nu vaak mee in aanraking kom, winkels, openbaar vervoer, gewoon op straat, helemaal niet zo gehoorzaam al weet ik niet of dat iets Nederlands is of gewoon iets van deze tijd.

Mijn moeder wist ons altijd goed te laten doen wat zij wilde. Koffie zetten: "Dat kan je altijd zo goed". Mijn pyjama asap aan doen: "Ik tel wel hoe lang je erover doet, misschien breek je je record". In de auto naar verjaardagen: "Je komt binnen en je geeft iedereen een hand en je feliciteert degene die jarig is, je gaat niet met je klauwen in bakken lopen graaien, als je wat wilt drinken dan vraag je dat netjes en als ik zeg dat we naar huis gaan pak je je jas, de je je schoenen aan en zegt iedereen gedag".

Ik heb nooit geprobeerd hiertegen in te gaan want ik kon wel aanvoelen wat er zou gaan gebeuren en datzelfde geld waarschijnlijk voor deze kleine schoonheidsidealen. Hmm, living life on the edge? Misschien een goede raad voor deze kleine barbiepopjes die ook als zodanig behandeld worden om niet als Britney Spears in een kapsalon terecht te komen zichzelf kaal scherend en moeder of vader verwijtend wereldvreemd zitten zijn. Al brengen ze mij erg veel plezier, dus hier nog een paar dan..