Eva aka...

Pechvogel

1) Iemand wie alles tegenloopt

2) Ongelukskind

3) Ongeluksvogel

4) Onnozele hals

5) Persoonsbenaming

6) Schlemiel

7) Wanboffer

Want zolang ik me kan herinneren gaan er meerdere zaken bij mij zoals ze bij andere niet zouden gaan. Een voorbeeld daarvan is de meterslange lijst van blessures en blunders in de database van het Rode Kruisziekenhuis. Of de eindeloze zoektochten naar spullen die ik niet willens en wetens kwijtgeraakt ben maar gewoon verdwijnen. De boetes van instanties die niet altijd mijn schuld zijn, vaak niet zelfs.

Maar toch kan ik zeggen dat ik erg gelukkig ben. Ik weet dat mijn leven zo in elkaar steekt en ben dan ook nooit, in tegenstelling tot mijn omgeving, verbaasd als mij dit soort onoverkomelijkheden overkomen. Want dan spaar ik me een ongeluk voor een te gekke snowboardtrip en dan ben ik lekker bezig met mijn skills verder ontwikkelen, dan doe ik de gordijnen open om het heerlijke weer te aanschouwen op dag 2 en dan gebeurd er het volgende: de gordijnroede, die aan 1 kant geen stop heeft zitten, knalt naar beneden op mijn blote voetje en heeft tot gevolg dat ik in tranen uitbarst, 2 dagen niet kan snowboarden en hoop dat mijn teen niet voor altijd een bebloed cocktail worstje blijft.

En ondanks de nodige tranen en woede zet ik me erover heen en zorg ervoor dat mijn humeur niet mijn zuurverdiende vakantie verziekt. Al zou het betekenen dat ik de komende dagen sleeënd de pistes af zal gaan. 1 gelukje, ik kan mijn snowboardschoenen nog aan dus de sneeuw kan ik trotseren!

Eva in Wonderland

Ik heb steeds vaker het gevoel dat ik me in Wonderland begeef, het perfecte vriendje, de perfecte vrienden, de perfecte stad, de perfecte baan en over dit laatste ben ik dan ook het aller gelukkigst..

Ik heb hele lieve collega's, hele toffe werkzaamheden en we verkopen hele leuke spullen waar we nog leukere dingen van kunnen maken. Zo kan ik van vilt ontzettend lieve mensjes maken:

En ook kan ik hele lieve dinkies maken voor hele lieve mensjes:

En als de skills het toelaten komt er nog veel meer. Wat een zoetsappig gedoe! Ja dat is het want dat is Eva in Wonderland, met een stonde rups in het midden lijkt alles rooskleurig..

ik wil, ik wil wat jij niet wilt

Ik hou niet van lilliputters, ik ben er zelfs een beetje bang voor. Er is werkelijk waar nog nooit iets voorgevallen met een minimens maar ik kan me een droom herinneren waarin ik achternagezeten werd door een heel klein vrouwtje. Ik was zelf een jaar of 5 dus ook een klein mensje maar dit mensje uit mijn dromen was volwassen en bleef me onder mijn voeten kietelen. Ik kon niet ontsnappen want ik was te langzaam en de kleine beentjes van de lilliputter sneller dan de mijne.

Hier heb ik twee fobieën aan overgehouden 1. een verschrikkelijke angst voor mensen die aan mijn voeten zitten, ik geloof dat als ik ooit een pedicure zou krijgen ik de desbetreffende dame haar tanden uit den bek zou schoppen van paranoia, en 2. een angst voor volwassen mensen die tot onder mijn navel komen. Is dit erg onethisch om te zeggen laat staan schrijven? Dan spijt me dat zeer maar het moet er nu uit. Zo, dat lucht op.

Waar ik daarentegen wel heel blij van wordt zijn mensen die eruit zien als volwassen mensen maar het absoluut niet zijn. Jongetjes met spencers aan, een scheidinkie en nette leren schoenen of een kind die met welgeformuleerde zinnen spreekt bijvoorbeeld. Maar het aller aller aller leukste vind ik dit:

Beauty pageants voor kinderen. De ouders natuurlijk het meest gek maar de kinderen zijn toch ook al vaak best ver heen. Ik bedoel hiermee de glazige blik in de oogjes en vooral het alles doen wat papa en vooral mama wil. Ik vind kinderen waar ik nu vaak mee in aanraking kom, winkels, openbaar vervoer, gewoon op straat, helemaal niet zo gehoorzaam al weet ik niet of dat iets Nederlands is of gewoon iets van deze tijd.

Mijn moeder wist ons altijd goed te laten doen wat zij wilde. Koffie zetten: "Dat kan je altijd zo goed". Mijn pyjama asap aan doen: "Ik tel wel hoe lang je erover doet, misschien breek je je record". In de auto naar verjaardagen: "Je komt binnen en je geeft iedereen een hand en je feliciteert degene die jarig is, je gaat niet met je klauwen in bakken lopen graaien, als je wat wilt drinken dan vraag je dat netjes en als ik zeg dat we naar huis gaan pak je je jas, de je je schoenen aan en zegt iedereen gedag".

Ik heb nooit geprobeerd hiertegen in te gaan want ik kon wel aanvoelen wat er zou gaan gebeuren en datzelfde geld waarschijnlijk voor deze kleine schoonheidsidealen. Hmm, living life on the edge? Misschien een goede raad voor deze kleine barbiepopjes die ook als zodanig behandeld worden om niet als Britney Spears in een kapsalon terecht te komen zichzelf kaal scherend en moeder of vader verwijtend wereldvreemd zitten zijn. Al brengen ze mij erg veel plezier, dus hier nog een paar dan..

heeft er weer goesting an!

Na maanden van onzinnigheid kan ik zeggen dat ik er weer behoorlijk zin in heb. Een nieuwe stad, een nieuwe baan, iet wat nieuwe maar gelukkig ook nog al mijn oude vrienden, mijn vertrouwde boyfriend en zowel de gevestigde als wat nieuwe familie, dit alles vraagt om een nieuwe look and feel voor het blog.

Ik heb zin in september. Ik ben aangenomen op de Vogue modeacademie in Amsterdam waar ik modeontwerp en modestyling ga volgen en hoop zo mijn voetje tussen de deur te krijgen in de modescene waarin ik zoveel gaafs zou kunnen maken. Maar eerst maar eens mijn naaimachine onder de knie krijgen waar ik overigens ook veel zin in heb!

Ik heb zin om mijn nieuwe broers en zus te leren kennen. Ze zijn voor mij niet nieuw, ik weet al jaren dat ze bestaan maar zij weten pas van dat van mij sinds een jaar. Ik heb ze nu een week geleden gezien en vond het heel spannend maar bevredigend.

Ik heb ook zin om een huis echt eigen te maken. Julien en ik zijn het leukste stel in Amsterdam met het leukste huis van Amsterdam maar de ruimte mag best wat groter, al vindt 90% van de mensen in Amsterdam dat waarschijnlijk. Ik zou momenteel toch een moord doen voor een eigen naaikamertje.

Ik heb zin in de lente en de zomer. Na maanden van kou, sneeuw en bontjassen heb ik enorm veel behoefte aan zon en korte broeken. Maar eerst nog even op wintersport naar Tignes waar ik eigenlijk nu nog even veel meer zin in heb!

Je vraagt je af, is er iets waar dit kind geen zin in heeft? Nou nee, niets momenteel. Ik blijf daarom weer lekker schrijven over alles waar ik wel goesting in heb. I'll keep you posted!

nostalgie..

..na een hectische zomervakantie, maar daarover later meer, besluit ik vandaag mijn kamer op te ruimen en nu eens grondig. Niet alleen kleren wassen, opvouwen en in de kast leggen maar alle stapels door nemen, veel troep weggooien en oude spullen overzien. Wat weg kan moet weg. Ik vind een briefje dat mijn meemoeder ooit voor me heeft geschreven: "Eva, ik ben naar Kitty. 'telefoon nummer Kitty'. Vergeet niet te eten -->Choba Om 1/5 3 is je kamer dus klaar en dit keer ECHT opgeruimd. Tot zo Wen". Hoe toepasselijk ;)

Ook vind ik een fax van Kyra, mijn allerbeste vriendinnetje ooit. We hadden allebei een fax in 1999, want de fax is verstuurd op 10/10/1999. In het weekend maakte we dan op de computer mooie tekeningen, ik met mijn Disney ansichtkaarten programma, en nodigde we elkaar uit om te komen spelen. Op deze fax staat een groot hart met de volgende tekst: "Voor EVA *mijn liefste vriendin* heel veel -xxx-jes en voetjes en natuurlijk heel veel liefs! van Kyra". En dit met pen toegevoegd: "Nog sorry dat ik niet kwam. Vergeef je me?". Ik word heel blij als ik dit zie. Die kinderlijke naïviteit mis ik af en toe wel. Ik ga het weer terug brengen.

Maar dan zie ik een grote map met cd-roms liggen. Ik besluit de map niet zomaar op te bergen maar er eens in te kijken. Deze cd-rom map heb ik namelijk niet meer gebruikt sinds mijn super Windows Fujistu Siemens van 3 jaar terug, ik mis hem nog steeds. In deze map vind ik installatie cd-roms voor diverse programma's die ik op mijn HBO heb gekregen maar ik kan me niet herinneren ze ooit gebruikt te hebben. Dan sla ik een bladzij om en zie ik DE cd-rom. Het was altijd een eer hem in handen te hebben en ik dacht al die tijd dat iemand anders hem had. Niets blijkt minder waar en ik haal de cd-rom uit de map, stop hem in mijn laptop en krijg direct een warme rilling. Wat is dit geweldig. Het is de cd-rom van De 4 van H5. Een magisch filmpje dat ik ooit met drie van mijn beste vrienden heb gemaakt. Ik ben 16 of net 17 op dit filmpje en geniet van het leven. Iets wat ik nu nog steeds doe maar echt op een totaal andere manier.

Het is een hele eer, dat ik dit op mijn blog mag zetten. Jongens, als jullie het zien en ik zal jullie berichten via een sociaal netwerk, let's do it again!

Het waren twee fantastische dagen..

..want vanaf 1 augustus ben ik niet meer in dienst van school en de laatste week gaat na het weekend beginnen. Dus beginnen we nu met de leuke activiteiten en partijen. Gister vertrokken we met 30 graden en 90 kilometer per uur naar Noord-Holland om met al het personeel van de scholengroep een gekozen activiteit uit te voeren. Ik had gelukkig 3 maanden geleden gekozen voor surfen wat neer kwam op 1 uurtje op een plank liggen en 4 uurtjes op het strand liggen, bakken. Mijn collega's hadden een koelbox vol franse kazen, salades, tapenades, proseccos en wijnen dus lag ik daar als een god in Frankrijk.

De landskampioen van Nederland is druk bezig met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen, maar zag nog de mogelijkheid om ons te voorzien van een rondleiding door het stadion en een diner. Na een kort filmpje waarin ex coach Louis ons de vertrekken onder in het stadion liet zien, kregen we te horen dat dat het enige was wat we zouden zien qua speelveld, kleedkamers, fitness ruimte zeg maar alle interessante plaatsen om eens te snuffelen. Dus toen we door alle skyboxen gewandeld waren en we begrepen dat we daar ook gingen eten trok ik mijn stoutste schoentjes aan. Samen met mijn direct leidinggevende ben ik naar beneden geklauterd, het veld op gegaan en heeft hij een foto van mij gemaakt.

Ook mijn collega en #1 AZ fan wilde dit graag. Dus ook hij met mijn leidinggevende naar beneden, ik was inmiddels alweer omhoog gerend want ik voelde de bui al hangen, en nam deze foto:

Hij wilde graag in de schoenen van Ronald Koeman staan maar werd zelf op de vingers gemept toen hij weer omhoog kwam. Zowel hij als de teamleider kregen onbedaarlijk op hun kop van 1 van de medewerksters van AZ.

En dan vandaag, het schoolreisje naar België! België! België! Op naar Bobbejaanland. Ik dacht altijd dat het net zo'n lame park zou zijn als Koningin Julianatoren of Drievliet. Maar niets is minder waar en het was dikke pret. In NL scheen een weeralarm te zijn uitgeroepen, wij liepen te zweten in het park en hoopte nu eens wel nat te worden in waterattracties. We zochten ze er zelfs op uit.

Na zo'n 6,5 uur in het park te hebben rondgelopen en alle "enge" attracties meerdere keren gedaan te hebben, mochten we weer in de geairconditionede bus. Doodmoe en afgepeigerd kwamen we weer op school en had ik in totaal 13 uur met mijn leukste collega's en kinderen uit mijn klasjes doorgebracht. En dat op de laatste schooldag. Zoveel emoties op 1 dag, not to do.

YeeeEEEEEES!!

Niets kan ik mij nog herinneren van de lessen biologie behalve mevrouw Staalduinen. Ze gaf ons ook verzorging maar aan de kleur van haar tanden, geur van haar lijf en pannenkoeken onder haar armen te zien, had ze er beheurlijk kaas van gegeten. Zo eentje die, wanneer je de koelkast open doet, een lucht verspreid waar je tegen aan kan leunen.

Maar wat ik nog wel weet is het lokaal waar we les hadden. Het lokaal had een balkonnetje waar je met een trapje heen kon. Boven bevond zich een waar rariteiten kabinet met spulletjes in potjes, houten plankjes met vastgespijkerde dieren en ledematen en, het vetste van allemaal, een bovenlijf op een sokkel die je van al zijn ledematen kon ontdoen. Wat hoopte ik dat ik ooit zo'n ding in mijn bezit zou krijgen.

Ik hield van de Hema, om de stijl, de prijs, het assortiment, maar ik loop daar verdomme die winkel door, zie ik dit:

Mijn geluk kon niet op! Hij is wat klein maar ik hou val spulletjes en dit is, voor alsnog, wel een koning in mijn collectie. Wanneer iemand ooit een groot exemplaar tegenkomt, ik betaal je terug!