No hablo español, con todo!

Mijn Chileense schoonzus Paula spreekt nog geen Nederlands en ik nog geen Spaans. We hebben hier alleen allebei schijt aan en praten tegen elkaar in onze moedertaal in de hoop dat de ander er iets van begrijpt. En dit gaat vaker goed dan dat het uitloopt op een fiasco. Zo heb ik gister een make-over gehad die, wat mij betreft positief is uitgepakt. Julien moet het alleen nog even keuren maar uiteindelijk kan je daar als geëmancipeerde vrouw ook alleen maar schijt aan hebben.

Iets wat ik al wist, maar wat gister weer in mijn nadeel werkte, is dat ik ontzettend veel haar heb. Ik werd al geboren met zo'n bos dat de kraamverzorgster genoodzaakt was er direct een speldje in te doen om mijn gezichtje te kunnen zien. En in tegenstelling tot mijn broer Lars, is dit aantal haren in de loop der jaren niet afgenomen, in tegendeel. Dit zorgde er wel voor dat Paula vol enthousiasme aan de voorkant begon en er bij de achterkant achter kwam dat de inhoud van het flesje verf slechts mijn pony bedekte.. Ik moet toegeven dat het resultaat er niet minder om is geworden, juist wel lekker fris!

Voor

Na

Toch geven we elkaar les in de taal die ons het best ligt. Mijn Spaans is er de afgelopen 4 maanden heel erg op voorruit gegaan en ook Paula spreekt een aardig woordje Nederlands. Zo heeft ze afgelopen zondag, ten overstaan van mijn voltallige familie, mijn moeders om de hand van broer gevraagd, in het Nederlands. En ik kan al tot 10 tellen!

Nederlands voor beginners

Spaans voor beginners

Het pasverloofde stel

Jaren 90 waren ook cool!

Serieus, ik kijk net naar De Wereld Draait Door en in De TV Draait Door zie ik een reclame uit mijn jeugd, die van Yogho Yogho. Wat vond ik die ontzettend grappig toen en nog steeds (kijk de kinderen houden je jong post) krijg ik de slappe lach om deze belachelijke reclame. Jammer dat de reclames nu allemaal zo verantwoord zijn, ik mis deze nonsens!

There's no business like show business

Ik treed al vanaf 1985 op. Het begon met een onschuldig showtje toen ik net geboren was waarbij ik direct lachtte naar mijn moeder en mijn duim op stak. Dit was het begin van mijn carrière en samen met mij werd de signature move geboren. Ik ontwikkelde mijn skills zodat er op iedere verjaardag een show kon worden opgevoerd om de gasten te entertainen en mijn fanclub groter en groter werd. Toen ik vorig jaar van Babiche een smsje kreeg met de vraag of ik beroemd wilde worden door middel van het presenteren van I love Den Haag twijfelde ik dan ook geen moment. Dit werd het begin van een grandioze cv waardoor ik bij iedere zender binnen zou kunnen komen als getalenteerde presentatrice.

Nou deed de situatie zich voor dat BNN op zoek is naar een sterretje. Klinkt wat denigrerend, ik weet, maar zeker de moeite waard om te proberen. BNN is wat dat betreft wel de zender die aansluit bij mijn persoonlijkheid dus de place to be. Ik meld mij aan, voor de fun want ik weet dat de kans heel groot is dat heel tv kijkend, op Yolanthe willen lijkend, TMF aanbiddend Nederland zich hiervoor gaat aanmelden en dat deze mensen ook vaak ver komen in dit soort talentenshows. Kijk maar naar X-Factor, Idols, Holland has got talent meuk. Maar goed, ik kreeg vrijdag een mail waar in stond dat ik bij de beste 800 aanmeldingen zit van de 8000 en nu op zondag 3 mei auditie mag doen voor de jury, onder leiding van Bridget Maasland. Ook een Haagse dus misschien is dat in mijn voordeel. De auditie mag zo'n 15 seconde duren dus voor mij genoeg tijd om al mijn skills uit de kast te trekken, NOT! Dat wordt dus plannen en 1 strakke show neerzetten.

Check de ontwikkelingen op 3 mei en mocht het zover komen, stem op mij!

Aye-ties

Ik ben de laatste tijd down met de 80's omdat dit de jaren zijn waarin ik op de wereld ben gezet. Precies in het midden ('85) zoals ik dat het liefste heb. Ik hou van die jaren 80 mode, muziek, mentaliteit ofwel stijlen. En gelukkig zijn er meer mensen om mij heen die dit oppikken zodat ik in mijn behoefte voorzien word.

En nu lijkt zelf MTV terug in de tijd te gaan met behulp van deze vette Habbekrats clip. Ik ben helemaal in mijn element! Laat de demonstratie tegen de kruis-raketten maar komen! Mag ook de JSF zijn!

Check hier die clip!

Helaas nog niet in te sluiten thanks 2 Topnotch...

De levensgenieters

1. levensgenieter
   ´ le - vens - ge - nie - ter
   de -woord (mannelijk)
   levensgenieters
   iem. die zich het leven zo plezierig mogelijk maakt
   
   
2. 
   
   LEVENSGENIETER
   -bon vivant -bon-vivant -bourgondiër -genotzoeker -Persoonsbenamingen

Dit stel behoord dus tot bovenstaande categorie. Eva en Julien doen er alles aan om hun eigen leven maar ook elkaars leven zo plezierig mogelijk te maken. Niet geforceerd, het gaat vaak vanzelf en heel impulsief.

Zo ook afgelopen zaterdag. Er lag nog een vis in de vriezer en Jules' inspiratie om hier een heerlijke in krant verpakte BBQ-sensatie van te maken was het begin van waarschijnlijk één van de beste BBQ's die ik dit jaar ga hebben. Al zijn vrijwel alle BBQ's waar Jules een aandeel in heeft niet te versmaden. Ik haastte mij naar de supermarkt en de visboer voor ingrediënten voor salade en de beste garnalenspiesjes die ik in tijden gegeten had terwijl Julien de vis zorgvuldig gekruid in een krant verpakte en de BBQ aan stak voor deze heerlijke lunch/vroeg diner.

De BBQ werd afgesloten met een Festini mini perenijsje (want de lekkerste) en nog uren chillen in de zon op de fatboy!

Wij doen onze naam als levensgenieters weer eer aan met deze zaterdag, op naar de meivakantie volgende week! Zin in!

Kinderen houden je jong

Ik heb twee moeders die allebei in het onderwijs zitten. Mijn biologische moeder geeft les in het basisonderwijs en mijn meemoeder geeft les op een middelbare school. De bewering dat kinderen je jong houden is bij beide moeders goed van toepassing. Het verschil tussen de leerlingen lees je hier ook aan af. Eveline, die van het basisonderwijs, is af en toe ook net een kind wat betreft de grappen en ik kan dan ook ontzettend met haar lachen om bijvoorbeeld Jan met de korte achterlul achtige opmerkingen.

Met Wendelien daarentegen kan ik weer meer over de straattaal achtige jeugd praten en ondanks dat dit er ook vaak niet al te serieus aan toe gaat, is zij weer wat volwassener en raadpleeg ik haar voor mijn issues waar ik tegenaan loop in mijn lessen. Want ook ik zit in het onderwijs. Ik ben zelf natuurlijk niet heel oud en vaak ook niet super serieus, maar de kinderen waar ik mee werk dagen mij uit mijn kinderlijke kant soms naar boven te brengen. Eigenlijk kan dit niet want ik ben toch de docent en moet mij erg verantwoordelijk gedragen maar soms wil het nog wel eens voorkomen dat ik dit aan het einde van de les overboord gooi en meedoe met mijn leerlingen.

Zo was ik vorige week woensdag het slachtoffer van een metamorfose van mijn friend Zeynep. Ze is ook beschikbaar voor feesten en partijen, zo zegt ze zelf, alleen dan wel tegen een redelijke betaling.

Dus laat je reactie achter wanneer je geïnteresseerd bent en ik geef het aan haar door.

..en ze zag dat het goed was

Je hebt van die relaties of vriendschappen in het leven die een leven lang duren maar op een andere manier beleeft worden dan hele explosieve vriendschappen. Wat ik hiermee bedoel zijn van die vrienden die je soms zelfs één keer per jaar ziet maar wat niet uitmaakt voor de spirit of vibe van de vriendschap, het voelt altijd goed.

Ik heb zo'n vriendin die ik heb ontmoet op mijn werk op school, Maltie Ramdajal. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik niet doorsloeg in mijn anorexiagedrag en gaf me dan ook altijd te eten. En ik kan je verzekeren, dit eten was GOED! Malt werkt momenteel niet meer bij ons wat voor mij wel dodelijk is geweest voor de sfeer. Op een stagiaire Ikram na, heb ik met geen van de vrouwelijke collega's meer zo'n goede band waarbij alles gedeeld kan worden en waar we de schaamte, als deze al ooit in de weg stond, voorbij zijn.

Maltie heeft twee kinderen en woont samen met hen in een flat in Leidschendam. Eigenlijk super handig want ik stap bij mij de tram in en rij tot het eindpunt waar ik zo bij haar de flat in rol. Als ik bij Malt ga hangen, wat ook vaak slapen wordt, zorg ik dat ik niet gegeten heb want buiten de heerlijke hindoestaanse maaltijden heeft Malt ook altijd een kast vol snoep waar ik uit mag pakken wat ik wil.

Spelen met je eten? Geen probleem bij Malt!

Maar ik doe er ook iets voor terug, buiten het feit dat ik gezelligheid breng, maak ik ook dingen, zoals ik gister de binnenband van haar zoons fiets heb vervangen. Had ik nog nooit gedaan, ben er samen met zwager van Malt ook zo'n 3 a 4 uur mee bezig geweest maar we waren succesvol en de kid kan nu weer lekker op de fiets naar school. Want dat support ik!

Het paasmysterie...

Eindelijk de oplossing voor wat the hell een paashaas en kippen met de wederopstanding van Jezus te maken hebben. Als kind dacht ik dat het alleen om de paashaas ging, pasen, paashaas, duh. Maar toen ik mijzelf in de wereld van de christelijke feesten ging verdiepen en erachter kwam dat ook kerstmis niets met de kerstman te maken had, dat dit zelfs een marketingstunt van Coca-Cola was, stopte ook het geloof in de paashaas die elk jaar eieren verstopte die door mij, soms zelfs een halfjaar later, gevonden moesten worden.

Maar nu eet ik een dag na de pasen een beschuit met paashagel en lees ik voor mij baanbrekend nieuws! Er staat op het pak beschreven wat voor mij zolang een mysterie is geweest. Er staat zelfs boven: "Leuk om te weten". Wat nou "leuk", super belangrijk al zeg ik het zelf!! Het verhaal is dus als volgt:

De paashaas was ooit eigenlijk een kip. Deze kip had een vervelende karaktereigenschap. Zij verstopte haar eieren. Ostara, de godin van de vruchtbaarheid en lente, zinde dat niet en veranderde de kip in een haas. Sindsdien mag de haas nog maar 1 keer per jaar eieren verstoppen.

Eens een kip, altijd een kip.

En dat dat toevallig tegelijk valt met de wederopstanding van Jezus is dus puur toeval. Eigenlijk best handig ook, geven we nog een luchtig tintje aan deze christelijke gebeurtenis. Een dode man met spijkergaten zien lopen is namelijk wat mij betreft niet echt super gezellig.

Bowling for getting sick

Gister nog zo fris als een hoentje.

Nu zo dood als een mus!

2e paasdag staat voor veel Nederlanders in het teken van meubelboulevards, tuincentra, paasontbijt, paasbrunch, paaslunch, paasdrunch (is nieuw, schijnt een soort kruising tussen borrel en diner te zijn) en paasdiner. Ook ik doe ik gedeeltelijk aan mee aangezien mijn broer en ik voor het eerst in ons leven een geslaagd ontbijt hebben geprepareerd. Vroeger kwamen we aan bij de moeders met verbrande boterhammen, koude koffie en veel te harde eieren. En de dames maar doen alsof ze het lekker vonden, want dat is wat je doet als je kinderen met zo'n initiatief aankomen.

Na het paasontbijt ben ik echter weer mijn bed in gedoken om nog wat slaap te vatten en me voor te bereiden op wat die avond plaats zou gaan vinden. Ik ben namelijk, samen met Babiche, Thijmen, Lars en Paula, gaan bowlen in het Zuiderpark. Wat een geweldig tijdverdrijf, als het goed gaat. We hadden 1 baan voor 2 uur wat betekende dat je super enthousiast begint, nog zo fanatiek als maar zijn kan, en uiteindelijk uit pure verveling maar gaat oefenen met links, vanaf de bankjes gaat gooien, tussen je benen door probeert een strike te werpen en zowel de super zware, als de super lichte kinderballen probeert zo hard mogelijk te gooien.

Hier waren we nog heel goed bezig:

Als je deze foto vergoot betrap je me op een grote scheur in mijn hose..

En hier was de gedrevenheid eraf maar de lol des te groter:

De volgende ochtend, ofwel vanochtend, werd ik om half 5 wakker, hoeste eens, en moest mijn bed uitsprinten om de klodders slijm die zich ophoopte snel uit te kunnen spugen. Ik ben geen ontbijter. Het lullige was alleen dat ik een afspraak had met mijn friend Justin van Den Haag FM om ons project ILDH te promoten. Met geen stem maar wel het hoofd voor de radio stapte ik op mijn fietsje en heb samen met Babiche mijn uiterste best gedaan er op de vroege morgen een representatief interview van te maken. Hoop dat het gelukt is maar dat zullen de cijfers uitwijzen. ILDH bezoekers, laat maar komen!

Michael Kalla Mail

Die zweverige, liefdegevende Amerikaan van de post hieronder liet nog even weten ons bezoek aan zijn expo erg op prijs gesteld te hebben, in de vorm van een mail. De knuffel had ik namelijk inmiddels al binnen. Check dit:

Babiche,

Thank you for coming to my exhibition, it was great seeing you. Thanks for bringing Eva. I really liked her energy. I felt welcomed by you both when I was sharing my emotions.

I would like to hang with you both again soon.

Michael

Feel the Love! Right back at ya!

Goede vrijdag

Mijn goede vrijdag was echt een hele goede.

Het begon allemaal met een overheerlijk ontbijt dat mijn boy Julien van wat kliekjes in elkaar had gedraaid. Een goed begin van een nog betere dag. Toen ik in de trein naar Den Haag zat sprak ik af met Laura om in Scheveningen, net als heel Den Haag en omstreken, te genieten van het schitterende weer. Ik nam Paula mee want die verveelde zich stierlijk en kon wel wat gezelligheid gebruiken.

In Scheveningen aangekomen zat Laura met haar collega's en diens vrienden lekker bij een strandtent in de zon en ook de hond was meegekomen. De hond, Diesel, was nogal verzot op ballen en presteerde het om in een half uur twee ballen van hun lucht en eigenaar te ontdoen. Tot groot ongenoegen van de ouders van de kinderen. Echt te grappig hoe zij verhaal kwamen halen en de eigenaar van Diesel niet echt inging op de beschuldigingen die zij om haar oren kreeg, de hond mocht tenslotte tot 15 mei op het strand komen.

Van het strand even een hapje eten, garnalen, krab, mosselen en kibbeling, en toen naar Babiche om haar te vergezellen naar een kleine expo in Voorburg. De expo was van Michael Kalla, een Amerikaanse fotograaf die een shoot gemaakt heeft van de Golden Gate Bridge te San Francisco. Michael Kalla kwam op mij over als de grootste hippie die ik ooit gezien had, met overdreven handgebaren, het voorstellen van zijn voltallige familie en ontzettend geïnteresseerd. Ik wist niet wat me overkwam toen ik zag dat hij iedereen die op zijn expo geweest was omhelsde en heel, heel, heel erg bedankte voor de komst naar zijn expo. Toen ik even met hem in gesprek raakte bleek hij een super goed mens te zijn. Een Amerikaan met het hart op de goede plek!

Toen naar schoonzus Paula om nog even af te spreken voor het paasontbijt. Paula had echter hele andere plannen en turnde haar huis om in een schoonheidssalon. Ik kreeg een volledige behandeling waardoor mijn huid zachter dan ooit werd. (foto's volgen) Superchill! Op naar de paasdagen met een zacht babyhuidje en lege poriën voor de choco eitjes en de ontbijten! Zin in!

Evaleptisch deel 2

Vandaag vond deel 2 plaats van het onderzoek naar evaleptisme. Het was geweldig. Het begon allemaal met de fietstocht naar het ziekenhuis. Ik had gelukkig ingecalculeerd, dankzij Kenny en Laura, dat ik er ongeveer een half uur over zou doen. Dat was ook zo want 5 minuten voor ik bij het ziekenhuis had moeten arriveren vloog mijn fietsketting eraf en werd het een combinatie van lopen en steppen. 10 minuten werd het dus maar nog wel op tijd.

Ik hoefde, in tegenstelling tot vorige keer, vandaag niet een half uur te wachten en kon vrijwel direct geholpen worden. Ik had alleen nog de tijd om een folder te lezen die mij ervan moest overtuigen dat wanneer de medische wereld faalde, God mij zou kunnen genezen. Altijd handig om te weten. Toen ik in de kamer zat werd ik op mijn gemak gesteld door 1 van de leukste ziekenhuis medewerksters of all time. Echt een heel lieve vrouw. We hebben lekker gekletst voor ze van start ging met de muts. Toen ging ook dat mis. Ik kreeg de muts op en zij injecteerde de elektronen met een stompe naald met elektronenpasta. Dit om de signalen beter te laten geleiden. Koud? Ja. Pijnlijk? Ook dat! Ze moest namelijk die naald ronddraaien op mijn tere hoofdhuidje en polsen. Toen werd de must aangesloten op de computer en gaf 1 van de elektronen geen signaal. Na nog meer pasta, lekker wrijven, bleek hij het nog steeds niet te doen en kreeg ik een andere muts op. Wederom moesten alle elektronen opnieuw bepastaat worden en de pijn begon gewoon lekker opnieuw, maar hij deed het dit keer.

Check deze look, kan hem best hebben.

Tijdens het onderzoek moest ik steeds op commando mijn ogen open doen en weer dicht, ongeveer om de minuut. Toen ik twee minuten mijn ogen dicht moest doen zei de verpleegster tegen me: "en weer open, en ik zag het wel hoor, dat je in slaap viel!". Dit vond ik erg grappig want voor mijn gevoel lag ik gewoon wat te denken. Hersenactiviteit nul, dus echt nuttige dingen zullen het niet geweest zijn. Na nog wat stroboscoop in mijn ogen was het onderzoek klaar en werd mijn hoofd schoongemaakt met alcohol, ook dit was vrij pijnlijk.

Na het onderzoek zag ik er dus zo uit en moest weer aan het werk, als in voor de klas. Gelukkig, en dat hebben jullie in een paar posts terug kunnen lezen, heb ik weer een pony laten knippen dus kon ik die puistbulten op mijn voorknijter goed verbergen. Ben ik Zazie heel dankbaar voor! Maar eerst moest de fiets worden gerepareerd dus stond ik voor het ziekenhuis met de fiets op den kop de ketting er weer op te gooien. En toen begon het gelukkig te regenen. Met zwarte klauwtjes en een capuchon op mijn koppie fietsend naar de andere kant van de stad. De kinderen in mijn klas, van de eerste les die ik moest geven, hadden ook epileptische aanvallen vooral op en tegen elkaar. Dat maakte het lesgeven ook een heerlijke afleiding voor de eventuele uitslag die ik ga krijgen van de crazyness in mijn hoofd. Toen ook weer met regen terug gefietst en straks lekker bij de moeders eten. Al met al een heerlijke dag. Zin in!

Guerilla marketing!

Ik ben afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie te Rotterdam aan de opleiding Communication & Multimedia Design. Klinkt allemaal heel spannend maar dat viel op zich best een beetje mee. Nou moet ik zeggen dat mijn afstudeeropleiding wel de vetste was van de volledige opleiding. Ik ben namelijk afgestudeerd op Product Development en Creative Marketing. Iets wat mij op het lijf geschreven is want je mag veel presenteren, nog meer praten, creatief nadenken en het leukste van alles, de Guerilla Marketing. Lekker rebels!

Dit heb ik dan ook toegepast op mijn afstudeerproject en terwijl iedereen de mooiste presentaties had gemaakt en er nog mooier bij stond te presenteren, hing ik, als een echte guerilla strijder, de school vol met stickers waar de url van mijn afstudeerproject op was geschreven.

Nu ik voor mezelf bezig ben met I love DH ben ik heerlijk in mijn element als marketeer en pas ik deze vorm van marketing ook toe. Samen met Babiche, film en editing van I love DH, en haar boy boy Thijmen trokken wij, vergezeld door de markttrekwagen van tante Ciel, de stad in om iedere winkel, bioscoop, café te voorzien van een load aan I love DH flyers om zo onze Koninginnenach actie te promoten.

Nu maar kijken of deze vorm van marketing ons inderdaad gaat helpen om iedere crazy Hagenees of andere bezoeker van de Nach het I love DH/oranje gevoel uit te laten stralen.

Just another manic monday

Je hebt van die doordeweekse dagen dat je denkt: "Fuck het weekend, ik ga vandaag helemaal naar de kl*te!" Ik heb die wekelijks en ga er dan ook helemaal voor. Mijn huisgenoot is er ook altijd voor in, het was eigenlijk haar plannetje zelfs. Dus we belde mijn Lars en Paula want ook zij zijn altijd in voor FUN!

Het werd kaarten en wijn en omdat het moeilijk is een Spaanse de oudhollandse kaartspellen te leren kozen we voor de makkelijkste, 31-en. Lars en ik hebben de skills van mijn omaatje geleerd. Dagenlang heb ik met haar ge31d. Supertoll! Maar toch is Lars de one and only 31kampioen. Ik heb namelijk 0 keer gewonnen en zat continue op de bok/poepstoel/schietstoel terwijl Lars ons in bleef maken.

Ik verloor zelfs met 30 punten!!

Aangezien ik bijzonder slecht tegen mijn verlies kan gingen we toen aan de Uno, een crazy kaartspel wat vergelijkbaar is met pesten, alleen dan makkelijker. Helaas, ook dat won Lars.

In tegenstelling tot deze foto was Lars zo scherp als een Spaanse peper!

En zelfs het kaartje blazen was voor mij een onbegonnen uitdaging. Ook dit bleef ik verliezen wat er voor zorgde dat de avond eindigde in een ronddraaiende slaapkamer en een blury ochtend.

Hierbij verklaar ik het feestseizoen voor geopend!

Het feestseizoen begint met Koninginnenach. Dat voelt voor mij als de seizoensopening van al het moois wat er in een jaar kan gaan gebeuren. Koninginnedag, Lowlands, Parkpop en nog meer kleine en grotere evenementen. Vorig jaar heb ik vrijwel alle grote toffe dingen meegepakt en ik was van plan dit jaar niet anders te doen. Dit seizoen heb ik ingeluid met zowel een rommelmarkt en een kermis!

De rommelmarkt was in de IJhallen in Amsterdam, 90% troep, 10% vette shit. Tis ff zoeken maar dan heb je ook wat. De markt + aanwinsten:







De kermis was op de Dam, ook in Amsterdam. We liepen hier toevallig voorbij en ookal weer ik vaak het reuzerad, want daar is ook geen tering aan, was dit heel vet. Samen met mijn broer, met hoogtevrees, en zijn chicka gingen we erin en was het de tofste reuzerad experience die ik ooit gehad heb. Amsterdam van bovenaf is nog vetter dan van onderaf en zeker aan te raden!







Laat het feestseizoen maar beginnen!! Zin in!!