Je hebt van die relaties of vriendschappen in het leven die een leven lang duren maar op een andere manier beleeft worden dan hele explosieve vriendschappen. Wat ik hiermee bedoel zijn van die vrienden die je soms zelfs één keer per jaar ziet maar wat niet uitmaakt voor de spirit of vibe van de vriendschap, het voelt altijd goed.
Ik heb zo'n vriendin die ik heb ontmoet op mijn werk op school, Maltie Ramdajal. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik niet doorsloeg in mijn anorexiagedrag en gaf me dan ook altijd te eten. En ik kan je verzekeren, dit eten was GOED! Malt werkt momenteel niet meer bij ons wat voor mij wel dodelijk is geweest voor de sfeer. Op een stagiaire Ikram na, heb ik met geen van de vrouwelijke collega's meer zo'n goede band waarbij alles gedeeld kan worden en waar we de schaamte, als deze al ooit in de weg stond, voorbij zijn.
Maltie heeft twee kinderen en woont samen met hen in een flat in Leidschendam. Eigenlijk super handig want ik stap bij mij de tram in en rij tot het eindpunt waar ik zo bij haar de flat in rol. Als ik bij Malt ga hangen, wat ook vaak slapen wordt, zorg ik dat ik niet gegeten heb want buiten de heerlijke hindoestaanse maaltijden heeft Malt ook altijd een kast vol snoep waar ik uit mag pakken wat ik wil.
Spelen met je eten? Geen probleem bij Malt!
Maar ik doe er ook iets voor terug, buiten het feit dat ik gezelligheid breng, maak ik ook dingen, zoals ik gister de binnenband van haar zoons fiets heb vervangen. Had ik nog nooit gedaan, ben er samen met zwager van Malt ook zo'n 3 a 4 uur mee bezig geweest maar we waren succesvol en de kid kan nu weer lekker op de fiets naar school. Want dat support ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten